"Het gebruik van eten als een vluchtweg wordt vaak ingezet als een middel om even 'pauze' te nemen van onze emoties. Deze neiging, dat we ook wel kennen als 'emotie-eten', is een poging om tijdelijk te ontsnappen aan onaangename gevoelens. Het bewust worden van dit patroon is een essentiële stap op weg naar verandering."
Emotie-eten ontstaat vaak wanneer we een manier zoeken om even afstand te nemen van onze gevoelens. Door te eten, vooral suikerrijk en vet voedsel, activeren we een tijdelijke dopamine boost in onze hersenen. Dopamine, bekend als het 'feel-good' hormoon, geeft ons kortstondig een gevoel van genot en tevredenheid. Maar dit is slechts een vluchtige oplossing.
Deze gewoonte ontstaat vaak wanneer we herhaaldelijk gaan eten als reactie op emotionele triggers. Het kan zijn dat we ons bijvoorbeeld vervelen, verdrietig, of onrustig voelen en zoeken naar een manier om 'er even uit te stappen' uit deze emoties. Het tijdelijke genot van eten kan dan een automatische reactie op emotionele behoeften worden. Echter, vaak ligt de werkelijke behoefte ergens anders.
Het is belangrijk om te onderzoeken wat onze echte behoeften zijn
Dit kan door bewust te worden van onze gevoelens en emoties, en ons af te vragen wat we werkelijk nodig hebben. Misschien zijn we moe en hebben we meer rust nodig, of voelen we ons verveeld en ontbreekt het ons aan uitdaging in het leven. Het kunnen tal van redenen zijn. Het begrijpen van deze onderliggende behoeften is de sleutel tot het doorbreken van de cyclus van emotie-eten.
Wanneer de neiging tot snacken of eten opkomt zonder dat er lichamelijke honger speelt, is dit een moment voor zelfonderzoek. Het helpt dan om op te schrijven over hoe je je voelt en welke emotie er speelt, en wat je daadwerkelijke behoefte is. Dit helpt om de koppeling tussen emotie en eten te doorbreken.
Maar waarom is dopamine zo'n krachtige factor in emotie-eten?
Dopamine is een neurotransmitter die betrokken is bij het beloningssysteem van de hersenen. Het stimuleert gevoelens van plezier en voldoening. Wanneer we eten, vooral voedsel dat rijk is aan suiker en vet, wordt er een aanzienlijke hoeveelheid dopamine vrijgegeven. Dit zorgt voor een onmiddellijk, zij het kortstondig prettig gevoel. Dit mechanisme kan leiden tot een afhankelijkheid van voedsel als een manier om emotionele leegtes op te vullen.
Het doorbreken van deze cyclus vereist bewustzijn en zelfonderzoek. Het gaat erom te leren herkennen wanneer we eten als een reactie op emoties. Het vereist dat je nieuwe manieren vindt om met deze emoties om te gaan, die niet afhankelijk zijn van voedsel. Dit kan variëren van het zoeken naar emotionele ondersteuning, het ontwikkelen van nieuwe hobby's, tot het vinden van rust en ontspanning op andere manieren. .
We moeten erkennen dat hoewel voedsel een tijdelijke oplossing kan bieden, het niet betekent dat we dit werkelijk nodig hebben. Door de werkelijke behoefte te begrijpen en ze aan te pakken, kan je een gezondere relatie met voedsel en met jezelf ontwikkelen.